TÜRKİYE

2017 Kia Niro FE (Hibrit) İncelemesi

Prius'tan sevmediğiniz her şeyi çıkarın - işte bir Niro'nuz oldu.

11 Eylül 2017 da 16:06

Yazan: John Neff

Çeviri-Düzenleme: Şafak Soysal

– Cleveland, Ohio

Kia Niro'nun gözüne kestirdiği otomobil Toyota Prius. Koreli üretici, mücadeleyi adil yapmak adına hibrit modeline diğerinde olmayan iki özellik eklemiş; daha iyi yol tutuş ve şık görünüm. Rakibi kadar iyi yakıt ekonomisi sunduğunu da söylemiş miydik? Bu, kulağa bir hibrit için son derece doğal gelse de Niro yeni bir şeyi başarmanın peşinde: Çekici, crossover tarzında kullanışlı, ekonomik ve şık bir hibrit paketi. Üstelik sürüş dinamikleri de ebeveynlerinizin bindiği Prius'tan çok daha faklı.

Artılar

Prius seviyesi tüketim. Niro'nun yakıt ekonomisi pek sabit değil çünkü donanım seviyesi arttıkça 100 km'de tüketilen yakıt seviyesi de onunla birlikte yükseliyor. Testimize konuk olan giriş paketi Niro FE, yelpazenin en verimlisi ve resmi verilere göre Prius'a göre sadece 0.18 l / 100 km daha fazla yakıyor. Niro FE ile geçirdiğim hafta boyunca bolca uzun yol yaptım ve sonuç olarak yol bilgisayarında 4.7 l / 100 km'yi okudum. Şehir içindeyse 4.3 litrelere, hatta "hypermilling" teknikleri uyguladığımda 3.9 ve altına kadar inebildim.

Diğer hibritlerden farklı tasarım. Bu aracın platform kardeşi IONIQ, her ne kadar daha normal görünse de Prius'un şeklini taşıyor. Öte yandan Niro, modern crossover'ların spor çizgilerine sahip. Bu bir illüzyon çünkü Niro bir crossover değil. Yerden yüksekliği 160 mm kadar olan araçta dört tekerlekten çekiş sistemi de yok. Tabii bunlar teknik formaliteler. Aksi takdirde Niro'nun tasarımı birçok insanın istediği crossover'lar gibi ve araç, yakıt ekonomisinde Prius seviyesinde başarılar sunabiliyor.

Frenler bir hibrit için iyi. Hibrit araçlarda frenleme iki türlü oluyor. Birincisi, bildiğimiz pedala basıp sürtünme oluşturulması; ikincisiyse bataryalara enerji depolayan rejeneratif frenleme. Niro bu iki görevi bir araya getirme konusunda iyi bir iş çıkarmış. Bu sayede frenleme tipleri arasında geçişi hissetmiyorsunuz. Ayrıca frenleme hissiyatı, sadece sürtünmeli frene sahip normal araçlardan farklı değil. Niro'yu test etmeden önce yepyeni bir Prius kullandım ve Toyota'nın bu alanda Kia kadar başarılı olamadığını söyleyebilirim.

Eksiler

Güç düşük. Niro'nun 1.6 litrelik, dört silindirli motoru 104 bg üretiyor, elektrik motoru ise 43 bg gücünde. Çift kavramalı, 6 ileri DCT şanzımanla birlikte bu ikili 139 bg güç, 264 Nm tork üretebiliyor. Çekiş değeri yüksek olsa da ivmelenme ve sollamalarda araç zayıf hissettiriyor. Yakıt tüketimi isteyen veya ortalama sürüş yapan insanlar için güç yeterli fakat pedala bastığınızda karşınıza pek fazla şey çıkmıyor.

Sert, gergin yol tutuş. Kia'nın Niro'yu Prius'tan ayırma çabasında tasarımın yanı sıra daha spor yol tutuş karakteristiği de var. Prius'a göre çok daha iyi sürüş sunan aracın spor tanımını kaçırdığını söylemek lazım. Örneğin yönlendirmede hassasiyet arayan marka, sonuç olarak gergin bir direksiyon ortaya koymuş. Niro nereye çevirirseniz oraya gidiyor, belli zamanlarda eğlenceli de oluyor fakat uzun yolda sürekli dikkatinizi talep ediyor. Aynı durum yol tutuş için de geçerli. Sportiften ziyade sert bir karakter söz konusu. 16" jantlar ve yüksek verim odaklılığının da işe girişiyle virajlarda onunla çok çevik hareket edemiyorsunuz; sadece yoldaki kasisleri daha çok hissediyorsunuz.