– Detroit, Michigan

Bir sedanın pist odaklı, yüksek performanslı versiyonunu sevmek bir şeydir. Aynı aracın daha anaakım versiyonundan bile sürüş keyfi alabilmek başka bir şey. Alfa Romeo Giulia'nın birçok kişi tarafından ateşli Quadrifoglio yerine tercih edeceği 2.0 litrelik motora sahip giriş paketiyle geçirdiğim yaklaşık 1,130 km yolun ardından araçta övecek birçok şey buldum. Ona bakmayı seviyorum, onu sürmeyi seviyorum, hatta yolcu koltuğunda oturmayı bile seviyorum. Birkaç özelliği daha iyi olsaydı, Giulia giriş seviyesi spor sedanlarda favorim olurdu.

Artılar

Nefes kesici tasarım. Hayır, bu gördüğünüz Giulia'nın 510 bg'lik versiyonu değil. Fakat karıştırmanız son derece normal. Ti Sport adlı bu donanım seviyesinde araç piste çıkmaya son derece uygun duruyor. Agresif body kit ile zarif çizgileri birleştiren Giulia, her zaman kendisine dönüp baktırmayı başarıyor.

Güçlü motor. 280 bg ve 415 Nm ile bu 2.0 litrelik turbo motor, doğrudan rakibi birçok modelden hem daha güçlü, hem de daha çok tork üretiyor. Sekiz ileri şanzıman sayesinde hemen gerçekleşen ani hızlanmalar esnasında egzozdan tatlı sesler duyuyorsunuz.

Enerjik viraj performansı. Giulia, gövde hareketleri üzerindeki iyi kontrolü ve bolca tutunma sunan yaz lastikleri sayesinde virajlarda iken evindeymiş gibi hissettiriyor. Tabii ki test aracımızda yer alan 1,200 $'lık Ti Performance paketinin getirdiği adaptif süspansiyon ve limitli kaymalı diferansiyelin bu noktada sağladığı avantajı belirtmek lazım. Ama genel olarak Giulia istekli şekilde yönleniyor ve sürücüsüne iyi oranda geri bildirim sağlıyor. İşe bi de aşırı hızlı direksiyon tepkisini eklediğinizde Giulia çok daha çevik hissettiriyor.

Yolculuklar için uygun. Bagajda bavullar, arka koltukta ise ortalama bir yetişkin için yeterli alan sunan Giulia, yolcularına fazla zorluk çıkarmıyor. Uzun otoban sürüşlerinde hatırı sayılır oranda sessiz ve dengeli olan aracın gerçek koşullardaki yakıt tüketimi de EPA'nın 7.1 l / 100 km olarak değere oldukça yakın - 7.6 litre. Anlayacağınız yakıt için sürekli durmanız gerekmeyecek.

Eksiler

Ergonomik kusurlar. Giulia Quadrifoglio'da olduğu gibi bu aracın kontrol düğmelerinde de Alman veya Japon rakiplerinde olmayan bir öğrenme süreci var. Örneğin silecekler sağ direksiyon kolunu hareket ettirerek değil, onun üzerinde yer alan bir düğme vasıtasıyla çalıştırılıyor. Klima sıcaklığını ayarlamak ise iki dönüş istiyor - biri sıcaklığı gösteriyor, diğeri ise ayarlıyor. Yol bilgisayarının yakıt tüketimi verileri de ilginç şekilde ters. Daha uzun çizgiler daha az verimli, yani çok yaktığınız sürüşleri temsil ediyor ki ilk bakışta bunu anlamakta zorlandığımı söylemem lazım.

Süspansiyon ayarları kısıtlı. Sürüş modu seçicisini D'ye (Dynamic) getirdiğinizde adaptif süspansiyonun sertliği artıyor. Eğer daha yumuşak bir karakter istiyorsanız amortisör tuşuna basıyorsunuz. Ancak N, yani Natural sürüş modunda amortisörleri sert yapmak mümkün değil. Giulia'nın süspansiyon karakterini ayarlama konusunda daha fazla esneklik isterdim.

Kararsız motor. Durur hâlden kalkışlarda harika iş çıkaran 2.0 litrelik motor, devir aralığının ortasında tökezliyor. Aynı güç ünitesine sahip SUV modeli Stelvio'da olduğu gibi burada da 2,000 ile 3,000 devir arasında bir kararsızlık hâkim. Üstelik bu sıkıntı Giulia'nın rakibi Audi, BMW veya Mercedes-Benz modellerinde yok.

Rakipler

Audi A4
BMW 330i
Cadillac ATS 2.0T
Infiniti Q50 2.0T
Lexus IS 200t
Mercedes-Benz C300

Fotoğraflar: Jake Holmes / Motor1.com